Het zit in de familie....

Hallo kinders,

Zijn jullie klaar voor een verhaaltje voor het slapen gaan? Lees dan verder..

Er was eens.. een klein meisje genaamd Iona. Iona had grootse dromen en wilde graag zo veel mogelijk reizen. Het enige probleem was dat zij nooit geld had om de wereld over te reizen. Toen zij de kans kreeg om in het buitenland haar minor te gaan doen pakte ze deze kans natuurlijk met beide handen aan. Ze had de keus uit verschillende landen, ver weg en dichtbij, hele goedkope landen en hele dure landen. En wat doet Iona !? Tuuuuuurlijk kiest ze uitgerekend een van de duurste landen van Europa....

Oké genoeg onzin, Ik zit inmiddels al weer 2 maanden hier in het koude en o zo dure Noorwegen en jeetje... wat heb ik het enorm naar mijn zin!! De maand Februari is voorbij gevlogen en heb ik weer veel leuke dingen gedaan en gezien. Dus laten we beginnen bij het begin.

De eerste 2 weken van Februari waren een beetje saai en vooral veel van hetzelfde, boodschappen doen, Soms (heel soms) naar school, en veel wandelen en skien. De derde week was het dan eindelijk zo ver, Papa en Geoffrey kwamen langs! Toen zij aankwamen liepen we met een veelte zware koffer (gigantisch voedselpakket voor mij) richting mijn huis. Daar eenmaal aangekomen ging dan eindelijk die koffer open en kreeg ik te zien wat voor mega voedselpakket zij voor mij hadden meegebracht, en wauw...... laat ik zeggen dat ik in ieder geval 5 maanden pasta kan eten hahaha. Na alles uitgepakt te hebben gingen we even wat boodschappen doen voor het avond eten. En eindelijk begrijpen ze nu hoe duur het hier werkelijk is zelfs hun schrokken van de prijzen in de winkel. Na het boodschappen doen zijn we nog even door het centrum van Lillehammer gelopen. Na de wandeling ben ik voor hun gaan koken en gingen zij vroeg onder het wol aangezien ze een nacht hadden overgeslagen.

De volgende dag had ik een hike op de planning staan. Ik wilde ze graag de ski-jump laten zien en hoopte dat we ook naar boven konden lopen. Dit jaar en deze maand was het precies 25 jaar geleden dat de olympische spelen plaats vonden hier in Lillehammer dus ze waren helaas aan het voorbereiden voor het event en konden we helaas de hike naar boven niet afmaken. Dit was overigens ook maar goed wan jeeeezz ik dacht dat ik geen conditie had maar neem maar eens een vrachtwagenchauffeur en een man van in de 60 mee de heuvel op haha. Na dit grootse succes stelde ik voor om een andere hike te gaan doen maar papa en Geoffrey keken mij aan alsof ze water zagen branden dusssss ja... Uiteindelijk hebben we besloten om naar het olympisch museum te gaan (ook leuk ). Ohja deze dag was ik natuurlijk ook jarig en was het de bedoeling dat we lekker met z'n drietjes uiteten zouden gaan. Ook dit was weer een groot succes.. NOT.. Geoffrey was zo moe dat hij wilde slapen en dus stelde ik voor om maar gewoon weer te koken ( i don't blame you Geoff).

De dag daarna was de laatste volle dag dat papa en Geoffrey er zouden zijn. Dit was ook een erg spannende dag, want ik en Geoffrey zouden gaan bobsleeën!!!!! Ik zal het kort maar krachtig houden (haha net zoals de rit) HET WAS ZO MEGA VET!!!!!!! Jeetje wat een snelheid, en wat duurde het kort haha maar het was het zo waard! Met knikkende knietjes stapte we weer uit de bobslee, na de rit ontvingen we ook nog een oorkonde. Hierna Gingen we weer terug naar huis, even omkleden en YES eindelijk gingen we dan uiteten!

De volgende dag was het dan weer tijd voor hen om naar huis huis te gaan en moesten redelijk vroeg op om de trein naar Oslo te pakken. Voordat ik het volgende vertel wil ik jullie even laten weten dat mijn broer mij stond uit te lachen toen ik vertelde dat ik in het begin mijn laptop was vergeten op Schiphol. Hij snapte niet hoe in gods naam iemand dat kon vergeten. Haha nu komt het mooie, het moment dat hun in de trein zaten werd ik gebeld door papa met de vraag of Geoffreys paspoort nog op mijn kamer lag.... HOEZO VERGEET JE JE PASPOORT ALS JE TERUG MOET VLIEGEN HAHAHA. Nu was het mijn beurt om hem dom te noemen en uit te lachen! (natuurlijk niet gelijk want uhm ja hij was natuurlijk niet vrolijk haha). Maar even serieus hoe ironisch! Uiteindelijk mocht hij gelukkig toch terug vliegen en heb ik zijn paspoort opgestuurd. What can i say more, het zit in de familie denk ik!

De dagen daarna waren weer een beetje zoals gewoonlijk dus daar heb ik niet erg veel over te vertellen. Toen was het event aangebroken om te vieren dat het 25 jaar geleden was dat hier de olympische spelen plaats hadden gevonden. Dit event was op zich best leuk allen werd alles in het Noors verteld (best logisch wel maar toch). Na een tijd lang in de kou te hebben gestaan kwam er echt geweldig mooi vuurwerk en stonden we met z'n allen te genieten en te kijken naar het mooie vuurwerk.

Na dit alles was het weer tijd voor een tripje, deze hadden we tijdens een te saaie les op school geboekt. Ik en Manon wilde graag een keer naar Trondheim gaan en dit deden we dus. Vorige week vertrokken we dan om 01:30 met de trein naar Trondheim. 's ochtends kwamen we rond een uur of 07:00 aan in Trondheim. Eenmaal uit de trein gestapt zagen we dat het regende... shit zeg het leek Nederland wel (alleen dan mooier). Doodmoe liepen we naar het hotel wat gelukkig dicht bij het station lag. Daar besloten we om even uit te rusten en daarna rond een uurtje of 10:00 de stad in te gaan. Na een tijdje rond te hebben gelopen zijn we naar het kathedraal van Trondheim gegaan en kochten daar een combi-ticket zodat we het kathedraal in konden en 2 musea konden bezoeken. Dit was erg interessant en wauw wat was het kathedraal groot en mooi! Na dit gedaan te hebben zijn we weer terug naar het hotel gegaan omdat we eindelijk konden inchecken. Hier hebben we even een middagdutje gedaan en hebben ons opgefrist. 's avonds gingen we uiteten en kozen we voor een overheerlijke Pizza.

De tweede dag wilde we een auto gaan huren, want het was nog steeds best wel slecht weer en we wilde meer zien dan alleen de stad. Nadat we een aantal mooie routes gevraagd hadden bij het hotel was het tijd om een car rental te gaan zoeken. Dit was niet het moeilijkste deel. Een maal aan gekomen bij de auto verhuur hadden ze nog een mooie Kia staan die we konden huren voor niet eens zo veel geld. Wij hadden dus natuurlijk al gauw besloten dat we hiervoor zouden gaan. Nou is het zo dat je met je creditcard moet betalen maar Manon zat al bijna aan haar limiet en kon dus niet afrekenen. Maarja mevrouw hier heeft geen rijbewijs en het kon alleen betaald worden met de creditcard van diegene die de auto ging huren. Heel gedoe dus weer om een auto te kunnen huren en we wilde al bijna de hoop opgeven. Toen besloot Manon haar bank te bellen of er enige opties waren. En yesssss ze kon dus eenmalig haar credit verhogen (yaay us), we moesten hier alleen wel een uur voor wachten. Dus wij weer terug naar de auto verhuur en vertelt dat we de auto toch konden huren alleen wel pas een uur later. Dit was gelukkig geen probleem en ander half uur later zaten we dan eindelijk in de auto.

De rit zelf was echt in een woord geweldig. We reden langs indrukwekkende fjorden en door mooi stukjes natuur. Het was de bedoeling dat we naar Molde zouden rijden. Maar iedereen die mij kent weet dat je mij niet moet laten navigeren... Molde was ongeveer 3 uur rijden van Trondheim af. Toen we nog maar een uurtje te gaan hadden zij ik tegen Manon: Ow super nice we moet moeten dalijk een lange brug over... oke nou uhm dit was dus geen brug.... we moesten met de pond... En natuurlijk was die echt net vertrokken toen wij daar aankwamen. Samen besloten we dus maar om terug te rijden aangezien het al laat werd en de volgende pond pas over 40 minuten weer zou komen. En we hadden gelukkig al veel moois gezien dus de rit was niet voor niks!

De laatste dag hadden we nog de auto voor een paar uurtjes en gingen dus gewoon maar wat rond rijden. Op de navigatie zag ik dat er ergens een park zou zijn en ik was wel benieuwd dus vertelde Manon dat ze daar heen moest rijden.... Ook hier faalde ik weer big time.. Wat bleek nou, het was geen park.... Het was een kerkhof...

Hierna maakte we nog een stop voordat we de auto terug gingen brengen. We hadden gehoord dat we ook eens een kijkje moesten gaan nemen bij Festningen, dit was het ford van Trondheim. Nadat we hier waren geweest brachten we de auto weer terug en maakte we ons klaar voor weer een lange treinreis terug naar huis.

Zo ik denk dat jullie nu weer helemaal bij zijn. En zo niet dan pech want ik ben moe en heb echt geen zin om meer te typen haha.
Ik hoop dat jullie genoten hebben van dit bedtime story. En graag tot de volgende keer!

p.s. Geld en voedselpakketten zijn NOG STEEDS erg welkom, Thanks!

Byeeeeee

De eerste maand in Noorwegen (Blut maar tevreden)

Hallo zonnestraaltjes van me,

Jeetje waar moet ik beginnen? Ik zit hier inmiddels al weer een maand (jezus de tijd gaat snel). Laat ik beginnen bij het begin... De laatste keer dat ik een blog schreef zou ik de dag erna voor het eerst naar school gaan..

Nou de eerste week school was de introductie week. Dit was erg leuk en heb veel mensen ontmoet. Ik kwam er gauw achter dat er gigantisch veel Duitsers en Nederlanders waren (shit). Ook deze week ging erg snel voorbij en ik merkte dat het gigantisch veel energie koste. Moe, koud en al half door mijn geld heen begon de tweede week. Deze week ging ik dan ook echt naar school (eindelijk). Ik merkte dat ik erg weinig energie had en het gebrekkige engels van de docenten maakte het er niet interessanter op.

Gelukkig hebben we niet elke dag les en dus ook nog tijd om leuke dingen te doen. Deze week besloten we ook om een tripje te boeken naar Tromso (er hoort een streepje door de o maar uhm ja geen idee hoe dat moet?). We besloten om met 7 Nederlanders, 1iemand uit Polen en 1 iemand uit Duitsland te gaan.

En toen was het eindelijk zo ver. Met een volgepropte rugzak waren we op weg naar het station van Lillehammer. Wij moesten hier ongeveer om 4 uur zijn om de vroegste trein te pakken. Met 2 uur slaap en een gigantisch ochtendhumeur liepen we dan door de kou naar het station, hier zouden we de rest op wachten. Eenmaal in de trein begon de reis dan officieel, en 1,5 uur later kwamen we op het vliegveld aan in Oslo. Na een tijdje wachten was het tijd om te gaan boarden. Even een leuk feitje: wisten jullie dat het langer duurt om van Oslo naar Tromso te vliegen dan van Amsterdam naar Oslo!?

Eenmaal in Tromso besloten we om de taxi te pakken naar het verblijf het enige probleem was dat de taxi chauffeur het niet kon vinden (tof hebben wij weer..) Uiteindelijk na lang rondrijden kwamen we aan bij het huisje en wauw... wat een geweldig uitzicht en wat een leuk huisje! Na het vechten om de kamers en bedden nam de eigenaar van het huisje 3 van ons mee om boodschappen te gaan doen en een aantal dingen te laten zien. Verder zal ik het even kort en krachtig houden... Ja we hebben het noorderlicht gezien en ja het was geweldig!! Voor de rest is tromso echt een geweldig mooie stad met adembenemende uitzichten. Tijdens ons verblijf hebben we veel gehiked door meters hoge sneeuw en als we eenmaal weer terug waren speelden we kaartspelletjes tot in de late (beter gezegd vroege) uurtjes.

Na ons tripje naar Tromso heeft eigenlijk iedereen erg rustig aan gedaan aangezien we dat weekend meer gekaart hebben dan geslapen, en wandelingen hebben gemaakt alsof ons leven er vanaf hing (maar echt spierpijn voor het leven).

Toen we weer terug waren besloot ik om toch mijn eigen skis te kopen omdat ik erg veel zin had om te skien. Rip uit mijn lijf maar het is het zo waard! Nooit gedacht dat ik wintersport zo leuk zou vinden.

Zo ik vergeet me toch bijna te vertellen over het dogsledding. Oke laat ik het zo zeggen..: Het was zooo mega leuk!! Geloof me als je de kans hebt DOE HET! Via school kregen wij de kans om met korting dogsledding mee te maken. Toen de dag eenmaal was aangebroken gingen we enthousiast naar het station waar het meeting point was. Het was een klein halfuurtje met de bus naar locatie, althans dat dachten we.... Wij hadden er even geen rekening mee gehouden dat hier godverdomme nooit iets dichtbij is haha dus nog eventjes 3 km moesten lopen... Hijgend, kreupel, koud en half dood kwamen we eindelijk aan bij de honden. Daar moesten we in 3 groepen verdelen. Ikzelf zat in de tweede groep en moest dus nog wat langer wachten. Toen we eenmaal aan de beurt waren was het onze tijd om te bevriezen ( ja het was echt mega koud). Tijdens de rit besloot een hond dat ie even moest poepen waarop wij besloten dat het wel zo aardig was als we daar even voor stopte (ik ga echt stuk als ik er aan terug denk). Daarna kon onze weg weer vervolgd worden. Toen we weer terug kwamen zaten we met zijn allen om een vuurtje met worstjes en brood. Dit was echt puur genieten, weer een ervaring rijker!

Voor nu staat er nog niet echt veel op de planning aangezien mijn bankrekening zo goed als leeg is haha maar ik denk dat er gauw toch nog een tripje gepland gaat worden! Aankomende week komen mijn vader en mijn broer langs voor mijn verjaardag en ik kan niet wachten om hen alles te laten zien hier.

Dat was het weer voor vandaag ( mij kennende schrijf ik over 2 maanden wel weer een keer iets).

Byeeeeeee

Oh bijna vergeten te vertellen..... You guys remember my laptop??..... IK HEB HEM TERUGGGGGG yeaaaay

Ok doei.

p.s Voedselpakketten en geld is nog steeds welkom!

Raak me niet aan, ik ben statisch geladen!

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik al weer 5 dagen in Noorwegen en man wat is het mooi hier. Ook heb ik tot nu toe al veel mensen ontmoet en al redelijk wat gezien.

De eerste volle dag stond in het teken van boodschappen doen. Samen met mijn huisgenoot en Kim zijn we op pad gegaan opzoek naar de tweede hands winkel om wat spulletjes te kopen voor in de keuken. Daarna zijn we naar de goedkoopste supermarkt gegaan (bestaat dit überhaupt in Noorwegen?). Met een hele hoop tassen liepen ik en mijn huisgenoot uiteindelijk weer naar huis. En Jezus wat was die wandeling zwaar want vanaf het station moeten wij bergopwaarts richting ons huis. Elke stap die ik zette kreeg ik heerlijk die net gekochte pannen tegen mijn scheenbeen aan. Bond en blauw, gesloopt en koud kwamen we eindelijk thuis aan.

De tweede dag hebben we met nog een paar internationals een wandeling gemaakt door de stad. We besloten om richting de ski schans te lopen zonder verder enig plan. Toen we eenmaal daar aankwamen zagen we dat er een mega lange trap naar boven was. Het leek ons een leuk idee om deze trap te bewandelen. Ik zal je vertellen, dit ging echt niet makkelijk als roker zijnde haha. Eenmaal (hijgend) boven aangekomen hadden we een adembenemend uitzicht!

Zaterdag besloten we om te gaan schaatsen op het grote meer. Deze baan word bijgehouden door 2 nederlanders, toevallig he!? Na ongeveer een kwartiertje gereden te hebben dachten we dat we op de goede plek waren, maar helaas er was geen schaatsbaan. Ik besloot om naar een nummer te bellen wat op de Facebook pagina stond. Dus ik lekker in mijn Nederlands Engels aan de telefoon en ineens vraagt die man: are you Dutch? Dus ik zeg : yes. Waarop hij antwoordde: joah dat dacht ik al. Hahahhaha dus hij uiteindelijk verteld waar we wel heen moesten.

De zaterdagavond is blijkbaar de avond dat noren helemaal uit hen plaat gaan. Deze zaterdag stond er ook een feestje gepland in ons gebouw en ook wij waren uitgenodigd. Het was erg gezellig en we waren alleen maar omringd door noren waardoor we veel te weten zijn gekomen over de Noorse cultuur. Uiteindelijk zijn we nog even de stad ik geweest en Jezus wat is het hier duur! Wij betaalde €7,90 voor 1 biertje...

Kennen jullie dat? Dat je door koude lucht en verwarming een beetje statisch wordt? Nou laat me je vertellen dat je mij op het moment niet moet aanraken omdat dat het zelfde effect geeft als je je vingers in het stopcontact stopt. Ik ben de hele dag door aan het knetteren en mijn haren staan overeind haha.

Nou jongens ik ga lekker slapen want morgen is de eerste schooldag.

P.s voedselpakketten worden gewaardeerd

P.p.s nog steeds niks gehoord over mijn laptop helaas.

Goodnight xxxx

De reis naar noorwegen

Hee hallo allemaal,

Normaal gesproken ben ik niet echt niemand die zich interesseert in blogs, laat staan dat ik er zelf een bij zal houden. MAAAARRRR... ik doe het toch.

Zat ik dan, om 7 uur 's ochtends in de auto met Rachel. Even snel papa en mama ophalen en dan is het bijna zo ver! Vol zenuwen gingen we opweg naar Schiphol, natuurlijk wist ik ergens al wel dat we een keer in de file zouden staan maar ik had goede hoop. Totdat we daadwerkelijk in de file stonden.. Flink chagrijnig zat ik ondertussen te appen naar Kim (meisje waarmee ik samen zou vliegen), ik wist al lang dat ik ruim een half uur later zou komen. Uiteindelijk om 9 uur waren we er dan. Na afscheid te hebben genomen van iedereen gingen we dan eindelijk door de duane. Ondertussen waren de zenuwen al flink gezakt, waar ik erg blij mee was.

De reis zelf ging erg soepel, de vlucht duurde ongeveer 1 uur en 45 minuten. Eenmaal in Oslo aangekomen moesten we redelijk lang op de koffers wachten. Naja iedereen die mij kent ziet het al voor zich; ik in de tress want tja ik zag nog steeds mijn koffers niet. Hele rampscenario's gingen door mijn hoofd en ik was erg bang dat dit realiteit zou worden.. Maargoed natuurlijk was dit weer onzin want JAAAA daar waren mijn koffers. Hierna moesten we nog ongeveer 1,5 uur met de trein, ook dit verliep erg makkelijk.

Eenmaal aangekomen in Lillehammer stond mijn 'buddy' al op mij te wachten. Nou en hier begon het dus al mee. Hij was zelf nog nooit geweest op de plek waar ik zou komen te wonen. Dus ook hij wist niet waar hij het zoeken moest haha. Na heel veel gelachen te hebben had hij eindelijk de plek gevonden.

Toen ik eenmaal bij mij kamer aankwam merkte ik al gauw dat dit heel anders was als wat ik had verwacht. Toen ik binnen liep stond er nog een meisje die stelde zich voor aan mij en ik wist gelijk dat ze ook Nederlands was.

Nou en hier komt het dan... Echt weer een typische Iona actie... Ik was dus lekker aan het kletsen met esmay (mijn huisgenootje dus) en ondertussen mijn koffers aan het uitpakken. Ik dacht laat ik mijn laptop op het bureau zetten.. Nou wat denk je? Laptop WEG! Ik schiet gelijk in paniek en begin flink te schelden. Ik dacht gelijk oké misschien ligt hij nog thuis.. Ik natuurlijk gelijk Evi bellen, en mee dat ik vraag of dat ie daar ligt schiet het mij te binnen.. NEEEEE KUTZOOI die ligt nog bij de Duane op Schiphol...... Nou dan moet je dus eerst zo'n kut formulier invullen, waarbij ze dan ook om het serienummer vragen, uh ja weet ik veel dat staat op m'n laptop haha. Nu krijg ik binnen 5 dagen te horen of ie daar ligt (duim allemaal even mee!).

Na heel dit incident ben ik lekker uiteten geweest met esmay en kim (Jezus wat duur hier), en hebben we nog wat boodschappen gedaan. Nu is het tijd om warm ik mijn bed te kruipen en nog even serie te kijken(op mijn telefoon wel want tja..)

Byee xoxo