Hallo kinders,

Zijn jullie klaar voor een verhaaltje voor het slapen gaan? Lees dan verder..

Er was eens.. een klein meisje genaamd Iona. Iona had grootse dromen en wilde graag zo veel mogelijk reizen. Het enige probleem was dat zij nooit geld had om de wereld over te reizen. Toen zij de kans kreeg om in het buitenland haar minor te gaan doen pakte ze deze kans natuurlijk met beide handen aan. Ze had de keus uit verschillende landen, ver weg en dichtbij, hele goedkope landen en hele dure landen. En wat doet Iona !? Tuuuuuurlijk kiest ze uitgerekend een van de duurste landen van Europa....

Oké genoeg onzin, Ik zit inmiddels al weer 2 maanden hier in het koude en o zo dure Noorwegen en jeetje... wat heb ik het enorm naar mijn zin!! De maand Februari is voorbij gevlogen en heb ik weer veel leuke dingen gedaan en gezien. Dus laten we beginnen bij het begin.

De eerste 2 weken van Februari waren een beetje saai en vooral veel van hetzelfde, boodschappen doen, Soms (heel soms) naar school, en veel wandelen en skien. De derde week was het dan eindelijk zo ver, Papa en Geoffrey kwamen langs! Toen zij aankwamen liepen we met een veelte zware koffer (gigantisch voedselpakket voor mij) richting mijn huis. Daar eenmaal aangekomen ging dan eindelijk die koffer open en kreeg ik te zien wat voor mega voedselpakket zij voor mij hadden meegebracht, en wauw...... laat ik zeggen dat ik in ieder geval 5 maanden pasta kan eten hahaha. Na alles uitgepakt te hebben gingen we even wat boodschappen doen voor het avond eten. En eindelijk begrijpen ze nu hoe duur het hier werkelijk is zelfs hun schrokken van de prijzen in de winkel. Na het boodschappen doen zijn we nog even door het centrum van Lillehammer gelopen. Na de wandeling ben ik voor hun gaan koken en gingen zij vroeg onder het wol aangezien ze een nacht hadden overgeslagen.

De volgende dag had ik een hike op de planning staan. Ik wilde ze graag de ski-jump laten zien en hoopte dat we ook naar boven konden lopen. Dit jaar en deze maand was het precies 25 jaar geleden dat de olympische spelen plaats vonden hier in Lillehammer dus ze waren helaas aan het voorbereiden voor het event en konden we helaas de hike naar boven niet afmaken. Dit was overigens ook maar goed wan jeeeezz ik dacht dat ik geen conditie had maar neem maar eens een vrachtwagenchauffeur en een man van in de 60 mee de heuvel op haha. Na dit grootse succes stelde ik voor om een andere hike te gaan doen maar papa en Geoffrey keken mij aan alsof ze water zagen branden dusssss ja... Uiteindelijk hebben we besloten om naar het olympisch museum te gaan (ook leuk ). Ohja deze dag was ik natuurlijk ook jarig en was het de bedoeling dat we lekker met z'n drietjes uiteten zouden gaan. Ook dit was weer een groot succes.. NOT.. Geoffrey was zo moe dat hij wilde slapen en dus stelde ik voor om maar gewoon weer te koken ( i don't blame you Geoff).

De dag daarna was de laatste volle dag dat papa en Geoffrey er zouden zijn. Dit was ook een erg spannende dag, want ik en Geoffrey zouden gaan bobsleeën!!!!! Ik zal het kort maar krachtig houden (haha net zoals de rit) HET WAS ZO MEGA VET!!!!!!! Jeetje wat een snelheid, en wat duurde het kort haha maar het was het zo waard! Met knikkende knietjes stapte we weer uit de bobslee, na de rit ontvingen we ook nog een oorkonde. Hierna Gingen we weer terug naar huis, even omkleden en YES eindelijk gingen we dan uiteten!

De volgende dag was het dan weer tijd voor hen om naar huis huis te gaan en moesten redelijk vroeg op om de trein naar Oslo te pakken. Voordat ik het volgende vertel wil ik jullie even laten weten dat mijn broer mij stond uit te lachen toen ik vertelde dat ik in het begin mijn laptop was vergeten op Schiphol. Hij snapte niet hoe in gods naam iemand dat kon vergeten. Haha nu komt het mooie, het moment dat hun in de trein zaten werd ik gebeld door papa met de vraag of Geoffreys paspoort nog op mijn kamer lag.... HOEZO VERGEET JE JE PASPOORT ALS JE TERUG MOET VLIEGEN HAHAHA. Nu was het mijn beurt om hem dom te noemen en uit te lachen! (natuurlijk niet gelijk want uhm ja hij was natuurlijk niet vrolijk haha). Maar even serieus hoe ironisch! Uiteindelijk mocht hij gelukkig toch terug vliegen en heb ik zijn paspoort opgestuurd. What can i say more, het zit in de familie denk ik!

De dagen daarna waren weer een beetje zoals gewoonlijk dus daar heb ik niet erg veel over te vertellen. Toen was het event aangebroken om te vieren dat het 25 jaar geleden was dat hier de olympische spelen plaats hadden gevonden. Dit event was op zich best leuk allen werd alles in het Noors verteld (best logisch wel maar toch). Na een tijd lang in de kou te hebben gestaan kwam er echt geweldig mooi vuurwerk en stonden we met z'n allen te genieten en te kijken naar het mooie vuurwerk.

Na dit alles was het weer tijd voor een tripje, deze hadden we tijdens een te saaie les op school geboekt. Ik en Manon wilde graag een keer naar Trondheim gaan en dit deden we dus. Vorige week vertrokken we dan om 01:30 met de trein naar Trondheim. 's ochtends kwamen we rond een uur of 07:00 aan in Trondheim. Eenmaal uit de trein gestapt zagen we dat het regende... shit zeg het leek Nederland wel (alleen dan mooier). Doodmoe liepen we naar het hotel wat gelukkig dicht bij het station lag. Daar besloten we om even uit te rusten en daarna rond een uurtje of 10:00 de stad in te gaan. Na een tijdje rond te hebben gelopen zijn we naar het kathedraal van Trondheim gegaan en kochten daar een combi-ticket zodat we het kathedraal in konden en 2 musea konden bezoeken. Dit was erg interessant en wauw wat was het kathedraal groot en mooi! Na dit gedaan te hebben zijn we weer terug naar het hotel gegaan omdat we eindelijk konden inchecken. Hier hebben we even een middagdutje gedaan en hebben ons opgefrist. 's avonds gingen we uiteten en kozen we voor een overheerlijke Pizza.

De tweede dag wilde we een auto gaan huren, want het was nog steeds best wel slecht weer en we wilde meer zien dan alleen de stad. Nadat we een aantal mooie routes gevraagd hadden bij het hotel was het tijd om een car rental te gaan zoeken. Dit was niet het moeilijkste deel. Een maal aan gekomen bij de auto verhuur hadden ze nog een mooie Kia staan die we konden huren voor niet eens zo veel geld. Wij hadden dus natuurlijk al gauw besloten dat we hiervoor zouden gaan. Nou is het zo dat je met je creditcard moet betalen maar Manon zat al bijna aan haar limiet en kon dus niet afrekenen. Maarja mevrouw hier heeft geen rijbewijs en het kon alleen betaald worden met de creditcard van diegene die de auto ging huren. Heel gedoe dus weer om een auto te kunnen huren en we wilde al bijna de hoop opgeven. Toen besloot Manon haar bank te bellen of er enige opties waren. En yesssss ze kon dus eenmalig haar credit verhogen (yaay us), we moesten hier alleen wel een uur voor wachten. Dus wij weer terug naar de auto verhuur en vertelt dat we de auto toch konden huren alleen wel pas een uur later. Dit was gelukkig geen probleem en ander half uur later zaten we dan eindelijk in de auto.

De rit zelf was echt in een woord geweldig. We reden langs indrukwekkende fjorden en door mooi stukjes natuur. Het was de bedoeling dat we naar Molde zouden rijden. Maar iedereen die mij kent weet dat je mij niet moet laten navigeren... Molde was ongeveer 3 uur rijden van Trondheim af. Toen we nog maar een uurtje te gaan hadden zij ik tegen Manon: Ow super nice we moet moeten dalijk een lange brug over... oke nou uhm dit was dus geen brug.... we moesten met de pond... En natuurlijk was die echt net vertrokken toen wij daar aankwamen. Samen besloten we dus maar om terug te rijden aangezien het al laat werd en de volgende pond pas over 40 minuten weer zou komen. En we hadden gelukkig al veel moois gezien dus de rit was niet voor niks!

De laatste dag hadden we nog de auto voor een paar uurtjes en gingen dus gewoon maar wat rond rijden. Op de navigatie zag ik dat er ergens een park zou zijn en ik was wel benieuwd dus vertelde Manon dat ze daar heen moest rijden.... Ook hier faalde ik weer big time.. Wat bleek nou, het was geen park.... Het was een kerkhof...

Hierna maakte we nog een stop voordat we de auto terug gingen brengen. We hadden gehoord dat we ook eens een kijkje moesten gaan nemen bij Festningen, dit was het ford van Trondheim. Nadat we hier waren geweest brachten we de auto weer terug en maakte we ons klaar voor weer een lange treinreis terug naar huis.

Zo ik denk dat jullie nu weer helemaal bij zijn. En zo niet dan pech want ik ben moe en heb echt geen zin om meer te typen haha.
Ik hoop dat jullie genoten hebben van dit bedtime story. En graag tot de volgende keer!

p.s. Geld en voedselpakketten zijn NOG STEEDS erg welkom, Thanks!

Byeeeeee